Jiskefet - Brieven aan Capriccio




Lieve Capriccio,


Ik hoorde van Tante Mascha dat je een leuke verjaardag hebt gehad, donderdag. Ik vond het heel jammer dat ik er niet bij was, dat begrijp je wel. Maar ik zat ontzettend vast met allerlei hele moeilijke werkzaamheden van verschillende ingewikkelde aard, dus... Het schijnt dat er heel veel mensen op bezoek waren en dat het heel erg gezellig was. Dat vind ik fijn voor je. En je hebt ook veel kadootjes gekregen. Ook vertelde Tanta Mascha me dat het kadootje dat ik je gestuurd heb waarschijnlijk niet aangekomen is. Tenminste, zij heb het nergens gezien en toen ze het gisteren aan je moeder vroeg zei die dat ze van niets wist. Dus dan zal het wel ergens in de post zijn blijven steken. Nou ja, ik stuur je er nog wel een. Ik hoorde ook van Tanta Mascha dat je een vriendinnetje hebt. Een meisje uit jouw klas op de basisschool. Wat vind ik dat leuk voor je. Maar laat me je een woord van waarschuwing meegeven waar het vrouwen betreft. Want je moet je zien altijd geloven. Ze kunnen ontzettend gemeen zijn. Kijk, en dat zal zij ook nog wel krijgen; vroeger moest ik ze echt van me afslaan. En dat is eigenlijk nog wel zo, alleen durven ze nou niet meer zo goed naar me toe te komen omdat ze natuurlijk wel zien dat ik me niet als de eerste de beste zomaar even laat piepelen. Kijk, en dààr moet je ze hebben. Dan kan je ze bespelen, zogezegd. Ik weet niet wat voor kleur haar je vriendinnetje heb, maar als ze donder is moet je helemaal op je tellen letten. Vooral die met zwart haar vreten je met huid en haar op. En nooit meteen teveel erop ingaan. Hou ze maar een tijdje op afstand. Laat ze maar een tijdje aan het lijntje bungelen. En dan af en toe effe strak trekken, stukkie binnenhalen en dan dan weer laten vieren. En dan komen ze op een gegeven moment vanzelf naar jóuw toe. Kijk, en dààr moet je ze hebben. Jongen, ik zou je verhalen kunnen vertellen over vrouwen. Laatst had ik er ook een. Je weet toch dat feestje wat ik gegeven heb in april, met m'n verjaardag. Je weet nog wel, dat was zo stom gepland van mij, want iedereen had bezigheden elders of moest op het laatste moment afzeggen. Ik heb nu nog kratjes bier op het balkon staan. Wel lekker handig, hoef ik niet zo vaak naar de winkel. Maar goed, toen ik dan uiteindelijk om een uur of twaalf maar naar de kroeg ben gegaan, toen zag ik haar al zitten toen ik binnenkwam. Ik dacht meteen: dat is pompvlees, begrijp je wat ik bedoel? Dus ik kom binnen: ik denk ho, Willie, effe de teugels strak en hou de leuter nog maar effe op de rem. Maar ik zie d'r kijken, jongen, maar nog reageer ik niet. Schuif langzaam dichterbij. Ongemerkt. Nooit laten merken. Als ze doorhebben dat je dichterbij schuift haken ze meteen af. Dus ik zit er vlak bij, kijk nog eens opzij, zie die enorme partij biggenvlees daar op die kruk hangen dus ik zeg: wat wil je drinken. Nou jongen, het was dat ze net een afspraak had om d'r zieke moeder te bezoeken maar anders had ik haar gehad.
Anyway, lieve jongen van me, laat het een les voor je zijn. En als je ooit problemen hebt met de vrouwen: de deur staat altijd open.


Lieve kussen, pappa Willie


Weer terug?