Interview - Integreren (met dank aan JWB!)




Man 1: Briljant.

Man 2: Ja.

Man 1: Ik bedoel, ehh, zie je nou waar ik het over dat evenwicht wat je..dat heeft het ook helemaal niets met een soort zelfexpressie te maken, het is echt zo puur in zijn vorm, echt zo eerlijk.

Man 2: Ik vind het heel knap want hij hij hij legt eigenlijk een hele stapel dik hout op elkaar maar hij zaagt er geen planken van. Hij, hij... Hij houdt het dat, hij laat het dat een beetje, hij laat dat een beetje in het midden, ik vind het ja, ik vind het ehh...

Man 1: Het is een balans, het is een balans van gevoel en van ja, toch iets willen zeggen toch terughoudend

Man 2: Jij vindt dat ook wel, dat het als je nou zegt zou je er samen met je werkster naar kijken dan weet je daarna...

Man 1: Die snapt het niet

Man 2: Durf je nog wel

Man 1: Nee, dat is precies

Man 2: Hij zal zo wel,ahh.

Man 1: Hallo (mannen begroeten elkaar)

Man 1: Is het moeilijk deze voorstelling elke keer weer op te diepen, te..

Wim Herson: Ehhhh....moeilijk....ehhh...nou...moeilijk is misschien niet het goeie woord...ehhhmm. het ehhh, ja het ehh. het-het ehhh... het vraagt op een bepaalde manier wel veel van je

Man 1: Oh, dat kan ik me helemaal voorstellen

Man 2: Want even voor de duidelijkheid, jij bent van oorsprong ben jij een Nederlandse cabaretier.

Wim Herson: Ja, jaaaa

Man 2: En op een bepaald moment heb jij gedacht, er ligt ergens een thematiek.

Wim Herson: Ja, nou kijk, ehm, ik zal een voorbeeld geven, ik, ik liep een keer over straat en daar ligt een man, een moslim-man en ehm, misschien denk je die moslims mogen niet drinken en die man lag daar ehh.. ik zal het maar gewooon zeggen uitgeteld..

Man 1: ..van de drank..

Wim Herson: Van de drank, met een fles whiskey naast zich omdat hij het niet meer aankon, hij wist niet meer hoe hij zich stand moest houden binnen de Nederlandse samenleving en ik zag.. iedereen liep daar gewoon aan voorbij. Die, die zagen die man helemaal niet liggen en eigenlijk wilde ik zelf daar ook aan voorbijlopen, toen ik opeens dacht, dit is iets, dit is dus blijkbaar wat er gebeurt voor, een hele grote groep binnen de Nederlandse samenleving, en ik dacht ja maar dat kan ik niet over mijn kant laten gan, dat kan ik niet laten gebeuren, daar moet iets mee gebeuren. En ehh, nou ja, ik heb zelf al jarenlang in de theaters gestaan natuurlijk. Ik ken alle theaterdirecteuren...

Man 2: Even voor de duidelijk misschien, er zijn natuurlijk een aantal ehh, ook uit de allochtone bevolking komen er staan er soms cabaretiers op die dezelfde thematiek oppakken, maar, met een zekere achterstand.

Wim Herson: Nou ja, het probleem is natuurlijk, en dat is ook heel fair, en dat is ook heel legitiem, en daar moet je ook niet raar over doen. Dat heel veel van die theaterdirecteuren die zeggen ja natuurlijk ik wil wel zo'n voorstelling neerzetten van zo'n allochtone groep of een allochtone komiek of een dat maakt me niet uit, maar er komen geen mensen op af.

Man 1: Ja, en is het verstaanbaar.

Wim Herson: Nou ja, nog afgezien van dat, krijgt hij die theaters gewoon niet vol, en dat is gewoon een feit, en ik heb die ingang bij die theaters wel. Dus waarom zou ik niet, datgene wat mij op dat moment motiveert, op dat moment dat ik die man in die portiek zie liggen, waarom zou ik dat niet doen.

Man 2: En oppikken en jij beheerst de Nederlandse taal wél helemaal goed.

Wim Herson: Nou ja, dat komt er bij.

Man 2: Nee, maar ik bedoel, bescheiden hoef je daar niet in te zijn, want je hebt een schitterend carrière achter de rug, dus die mensen zeggen ja, in plaats van...

Man 1: Maar, ben jij nou een soort.

Wim Herson: Ja, want de zaal zit vol.

Man 2: Ja, de zaal zit vol, als jij er bent, kijk maar ehhh...

Man 1: Maar, ben jij dan een soort woordvoerder, ik bedoel, jij vertegenwoordigt het gevoel van de allochtonen.

Wim Herson: Nee, nee, dat wil ik zo niet stellen. Wat ik, wat ik doe is mijn eigen gevoelens die ik koester tegenover die groep in onze samenleving die het zo moeilijk heeft, mijn eigen gevoel daarover.

Man 1: Je bent een spreekbuis...

Wim Herson: Nee, mijn éigen gevoel daarover, dat breng ik naar buiten. En ik neem dan de rol aan, van de mensen waar ik het over heb.

Man 1: Jij bent eigenlijk een soort kameleon. Jij duikt in die persoon en kijkt door de ogen van een.

Man 2: Ja.

Wim Herson: Ja, zo kan je het zeggen.

Man 1: Maar ik zie hem ook, als jij het doet zie ik hem staan.

Man 2: Heb ik ook.

Wim Herson: Oké.

Man 2: Ja, ik zie hem ook staan.

Wim Herson: Tuurlijk, maar daar heb je natuurlijk al jarenlang ervaring voor.

Man 1: Jij bent iemand als jij, ja, je hoeft maar en kaftan aan te doen en jij staat daar, alszijnde, ja ook die wonderlijkheid, die omgeving, die je meeneemt.

Wim Herson: Ja, goed, daar ben je een acteur voor, moet je een boer doen, of een minister, dat maakt niet uit.

Man 2: Dat maakt niet uit ja.

Man 1: Hoe doe jij nou een boer ?

Wim Herson: Nou dat is, als, je kan natuurlijk simpelweg zeggen: "Doe mij maar een bakje koffie, Stien"

Man 1: Ja

Man 2: Ja, ja, precies ja.

Wim Herson: Maar, in die zin moet je natuurlijk dat omgeploegde veld horen, en die hooivorken die je in je leven al hebt...

Man 1: Maar als je dat doet, dan is dat een boer. Ik bedoel, ik heb een keer jouw imitatie gezien van Ivanhoe, en ik denk dat is gewoon, dat is gewoon Roger Moore.

Man 2: Ja, je komt nou meteen op dat hele goeie punt, want je zegt nou van Wim, en van een boer, en van Ivanhoe en dát is natuurlijk wat een allochtoon niet beheerst.

Wim Herson: Die heeft er meer moeite mee...

Man 2: Ja, of heeft het niet in huis.

Man 1: Dat is zijn cultuurgoed niet.

Wim Herson: Misschien ligt het ook te dichtbij joh, voor die mensen, waarschijnlijk ligt het veel de dichtbij, die hele problematiek. Hebben ze júist iemand anders nodig die zich die hele problematiek aantrekt.

Man 1: Ja, maar doe nog even Stien en de boer.

Man 2: Als, tot slot en dan gaan we daarna kijken naar...

Wim Herson: Nou, dan zou je dus, ehhh, zeg maar als je niet zou weten van een boer inhoudt, zou je gewoon zeggen: "Doe mij maar een kop koffie, Stien"

Man 1: Ja, dat heb je daarnet gezegd. Maar even de boer.

Wim Herson: Als je de boer inleeft, dat is...

Man 1: Doen, doen, doen !

Wim Herson: Nou ja, dat is in deze situatie wel moeilijk om ehhh... om, om te proberen op te roepen, maar dat is dan meer....ehm....ehm... (zet andere stem op) "Doe mij maar een kop koffie, Stien".

Man 1: Geweldig.

Wim Herson: Je hebt nu natuurlijk niet die spanning van anderhalf uur, maar.

Man 1: Hij is er. Jij gaat nog even hét nummer doen.

Man 2: Ja, een nummer uit je programma.

Wim Herson: Ik ga nog, het lied, een liedje doen ja.

Man 2: Daar zien wij ook naar uit en we zullen er graag naar kijken.

Wim Herson: Goed.

Man 2: Dankjewel.

Man 1: Geweldig.

Man 2: Succes.

Wim Herson: Bedankt. (Wim Herson loopt weg)

Man 2: Ja, ik vind het wel heel goed ja, dat 'ie, ondanks die..

Man 1: Nou, ik vind het ook, ja.

Man 2: Nee, maar dat 'ie die kaftan aan heeft, en als je, op het punt dat hij die boer doet, zie je die kaftan weer niet. Dat is vakmanschap. En ik heb dus problemen bij ehhh, ja, dat is misschien ook kinderachtig om te zeggen, maar als je bij een allochtone cabaretier...nee, dat is te kinderachtig om dat te zeggen.



Weer terug?