Jiskefet - Oboema


De indrukwekkende weidsheid van het Takyaki-meer. Waar Oboema Sesotokoe, sinds twee jaar opzichter van het meer, ons meeneemt in de wereld van Kantoya's en ons vertelt over landschappelijke en persoonlijke problemen.


Oboema Sese Tokoe, geboren in Amsterdam-Oost, sinds twee jaar opzichter van het Takyaki-meer:

(Oboema schiet de 'vogel in het riet' neer)



Zo...die zegt niks meer... Hu..huhu

Ja ik lach er nou een beetje om, maar 't is wel uh...'t is wel triest. Het zijn dus Kantoya's, 't zijn reigerachtigen en die zijn dus aangetast door een soort PCB-bacterie-achtige. En 't uh....ja, 't walgelijke eigenlijk is dat die uh...dat....dat via de poot gaat dat in 't bindweefsel zitten van de spieren, waardoor ze dus vogel uh...vleugel...vléugellam worden.

Dus ze kenne niet meer as ze...ze gaan dus naar hun broedplaats, naar 't Waiakikimeer...hiernaast. En dan kenne ze niet meer opkomen en dan worden ze gepakt door andere uh...beesten...worden ze opgevreten. Ja uh...als hun 't loodje leggen, leg ik nu direkt het loodje daarvoor. Hu...huhuhu...

Ja... Ja ja ja... Ik kan ieder geval één ding zeggen, dat ik het RIAGG in Amsterdam-Oost in ieder geval m'n bedankie over kan brengen van hieruit. Ik heb uh... het begon met hele eenvoudige relatieproblemen. Ik had een vriendinnetje en we woonden dus in Amsterdam-Oost. We hadden alles: vrieskisten, TV's en alles d'rop en d'raan, weet je, alle toeters en bellen, zal ik maar zeggen.

We woonden op een eengezinswoninkie, ik had m'n shop en zijn had d'r shop. En op een gegeven moment groeiden we uit elkaar enne...toen was de weerslag niet meer van dienst. Ja dat was elke avond....was 't één grote rotzooi. Zij rammen, ik uh... eventueel terugrammen als zij begon.

Toen zijn we met z'n tweëen via de Rutgerstichting bij het RIAGG in Amsterdam-Oost gekommen en toen heb Joke Sint... die heb ons enorm geholpen. Die wil ik dan bij deze enorm bedanken, want Joke heb gezegd uh...als jullie via de Rutgerstichting, 't RIOD...RIAGG...! 't hele zakie al gehad hebben en jullie kunnen elkaar nog steeds geen kussie geven, dan zou ik er maar 's echt iets aan gaan doen.

En zij heb mij toen aanbevolen, dus een gewoon een eenvoudige wandeltocht te gaan maken. Ik denk aaaaa... gewoon een wandeltocht... amehola uh... net alsof dat iets op zou lossen. Ze zegt: doe het... doe het nou maar. Dus ik denk: nee heb je, ja ken je krijgen, dus ik gewoon hier een beetje lanterfanten op van die grote bergschoenen met die rare kop van me. Enne... op een gegeven moment ben ik gewoon door gaan lopen, dus ik ben door Tsjecho-Slowakije, Poland, Russië, het GOS... ik ben ontzettend gaan lopen en dat elastiek, wat dus in m'n geest nog vastzat aan m'n ex, dat werd gaandeweg... werd dat steeds dunner, dunner, dunner... net een soort condoompie wat breekt... pok... afgelopen.

En toen ben ik hier, als een soort magneetwerking, ben ik hier terechtgekommen. Ik dacht héhééé... d'r zit iets in de lucht, ik moet hier ergens... m'n stek vinden. En verdomd..! Dat lukt me dus ook. Ik denk: nee, daar zal je het hebben. En ik ben zo ontzettend blij dat ik het gevonden heb. Dat ik weer helemaal terug ben op de roots van m'n eigen ziel. Omdat je je roots... Elk mens heb z'n roots verdiend, als je maar wil!

(Oboema zingt... )

Sajamakka yoemayemma yèèse...



Weer terug?