Jiskefet - Achter de wolken



Oboema komt thuis van zijn werk...

Oboema: Hallooooo... Noetietepekommajapataa...

José: Waar kom jij nou zo laat vandaan?

Oboema: Van m'n werk...

Oboema geeft José een begroetingskus...

Oboema: Tatatata... woppa...

José: Heb je iets gedronken?

Oboema: Ikke en drinken? Dat is een heel slecht huwelijk... haha... Ikke en drinken...

José: Ik ruik het toch...

Oboema: Wat?

José: Ik ruik iets... Ik ruik toch dat je gedronken hebt...

Oboema: Neeeeee...

José: Wat nee?

Oboema: Jah!

José: Laat eens ruiken... Nee, ademen!

Oboema: Een paar biertjes!

José: Oh, zie je... Waarom zeg je dan dat je niks gedronken hebt?

Oboema: Is bier is dat dan drinken?

José: Ja, is bier niet drinken?

Oboema: Nou zeg... maak jij het effe...

José: Dat geeft toch niks... ik bedoel je kan 't toch gewoon zeggen?

Oboema: Gewoon een paar biertjes, dat is niet drinken... hmmm wat ruikt het lekker...

José: Met wie heb je wat gedronken?

Oboema: Met eh... een collegaatje van mijn vorige werk...

José: Oh, met wie dan?

Oboema: Met Nicoline...

José: Oh... hoezo dat opeens?

Oboema: Nou, die had rottigheid met d'r aanstaande... en ze is zwanger ook van hem... en die stond te janken ergens op een straathoek en toen eh... waren Berry en John die waren al weg... en toen eh...

José: Hoe bedoel je Berry en John waren al weg?

Oboema: Nee, die liepen met mij mee... en toen eh... stond zij te janken...

José: Berry en John, had je die ook tegengekomen dan?

Oboema: Nee, die liepen mee met mij...

José: Hoe bedoel je? Waar kwam je die dan tegen? Jij komt opeens iedereen tegen vandaag?

Oboema: Nou dat kan toch!

José: Ja, het kan wel ja...

Oboema: En toen heb ik 'r even getroost in dat koffieshoppie, daar om de hoek...

José: Hoe bedoel je getroost? Moest ze door jou getroost worden?

Oboema: Nou, ik ken heel goed troosten, van me eigen...

José: Oh... nooit wat van gemerkt!

Oboema: Nee... en van het één kwam het ander...

José: Hoe bedoel je, van het één kwam het ander?

Oboema: Ik bedoel... toen heb ik een afspraak gemaakt dat we gewoon nog een keer... want ze heb...

José: Ga je nog een keer met d'r wat doen dan?

Oboema: Nee.

José: Je zegt ik heb een afspraakje gemaakt...

Oboema: Daar gaat 't niet om.

José: Daar gaat 't wel om! Je zegt het! Als je iets zegt, dan zeg je het!

Oboema: Je gaat me verkeerd interpreteren... Interpreteren doe je verkeerd ja...

José: Nee... nee... nou moet je niet ineens gaan doen alsof ik gek ben...

Oboema richt zich tot de camera...

Oboema: Mag ik effe, dames en heren... Nou, hier breekt al een knap stukkie rottigheid uit... Misschien is de hele attitude dat ik hier binnenkwam ook niet je dat, maar uh... zij kan er ook wat van... Ik bedoel... zij verwijt mij dan opeens dingen die ik eigenlijk niet gedaan heb of eigenlijk wel, maar dan... heel verkeerd... Nu zie je eigenlijk dat het gebouwtje wat hier gemetseld wordt, met kleine beetjes op elkaar gestouwd wordt.. dreigt die fundering helemaal d'r onder uit te schieten... Nou dat is... voor een relatie kan het funest zijn...

Oboema neemt weer plaats aan tafel en probeert een ander gespreksonderwerp...

Oboema: Noetapanoetapopom... nou... daar heb moeder-overste gekookt...

José reageert niet...

Oboema: Ben je nog naar schaatsles geweest met Corrie?

José: Ja, natuurlijk...

Oboema: En Martin en John, gaan ze nog met vakantie? Met de wintersport?

José: Ja, waarom zouden ze niet gaan?

Oboema: Ja, ik weet het ook niet... hij is natuurlijk wel een hele creatieve homo...

José: Waar slaat dat nou op?

Oboema: Nou, die zal er wel jolig als een kerstman naar beneden zeilen op z'n skies... lalalala...

José: Waar slaat dat nou op?

Oboema probeert met een liedje José op te vrolijken...

Oboema: Trek 's aan mijn oortje... trek 's aan mijn neus... 't is mijn grote mondje, heus heus heus... Als dit ook niet helpt, knijpt Oboema José in de borsten...

José: Ach donder toch op, engerd! Schoft! Dood moet je... DOOD! DOOD! EN NU!

José loopt richting slaapkamer en gooit de deur achter haar dicht...

Oboema richt zich opnieuw tot de camera...

Oboema: Ja... dan probeer je toch met een knap stukkie humor die relatie weer wat stabiel te krijgen... en dan krijg je opeens... ja, dat kan... ik had gehoopt op de implosie, het is nu de explosie geworden... nou ja, stront aan knikker, narigheid voor een witte nikker...

Oboema loopt richting slaapkamerdeur en klopt...

Oboema: Schatje... schatje... Oboemi niet boos... Obiemi verdrieti! Wat een rottigheid hè, lieverd? Wat kunnen mensen toch rot tegen elkaar doen... terwijl d'r eigenlijk niks aan de hand is! Napojanojakamolapisipitiakol... ja... najekojamesse met een breekijzer de hele boel te mollen hoor... daar zit ik niet mee kadamotjatom...

Oboema schopt tegen de deur...

Oboema: OPEN!... OPEN NOU!

Na enige minuten zitten Oboema en José weer naast elkaar op bed...

Oboema: Ja... daar kijkt u van op hè? Maar het is toch allemaal weer zó tussen ons geworden... het was effe rot, wat er allemaal gebeurde... en toch krijg je door dat stukkie respect voor elkaar... effe bijbabbelen... hoogstens tien, vijftien minuten... excusetje maken aan jouw kant, excusetje maken aan die kant... en dan is die lichaamstaal toch iets wat altijd overwint... wat jij, schat?

José: Ja... Ja... ik vind het uh... heel erg dapper van Oboema dat ie bij mij is gekomen en dat ie zich heeft opgesteld op een kwetsbaar niveau...

Oboema onderbreekt...

Oboema: Nou, dat is precies wat ik wilde zeggen... een kwetsbaar niveau... dat is het moeilijkste van mens zijn... je kwetsbaarheid verhullen... en zorgen dat je wel een eeltlaagje om je ziel heen krijgt, maar niet zulke dikke lagen... want dan zijn we geen mensen meer... Lichaamstaal! Daar gaat het over...





Weer terug?